สวัสดีครับ Hooya! กระผม พันจ่าเอกชุมพล โก่งกระโทก หมายเลขประจำตัว 2196600001 ตำแหน่งผู้ช่วยนายทหารปกครอง แผนกปกครอง โรงเรียนสงครามพิเศษทางเรือ หน่วยสงครามพิเศษทางเรือ กองเรือยุทธการ โดยอุบัติเหตุ เนื่องมาจากปืนคอแปดหนึ่ง หรือปืนคอแปดเอี่ยว หรือปืนคอแปดสิบเอ็ด ก็ได้ถ้าจะเรียกชื่อว่าเช่นไร ก็ตามแต่ก็ไม่สามารถยับยั้งทำให้ปืนกระบอกนั้นด้านได้ จากทั้งหมดห้ากระบอก กระผมควบคุมสาย 3 ถกเถียงกับเพื่อนที่เสียชีวิตไปกระผมอยากจะอยู่สายที่ 4 ที่ปืนระเบิดในลำกล้องกระบอกนั้น แต่เดชะบุญด้วยพรของแม่ “ขอพลังกรรมดีที่แม่สร้าง จงแผ่กว้าง เป็นเกราะแกร่งกำแพงหนา กระแสจิต อิทธิเจต ความเมตตา กลับกลายมาเป็นโยงใยอย่างยืดยาว ขอเกราะแกร่งกำแพงใยให้
ศักดิ์สิทธิ์ ปกป้องลูกไปทุกทิศ แม้เหินหาว ภาวนาเปี่ยมหวังทุกครั้งคราวให้ลูกชาย ลูกสาวปลอดจากภัย” ซึ่งเพื่อนที่เสียชีวิตไปนั้น ชื่อ จ่าโท ประเสริญ หิรัญรักษ์ สาเหตุไม่ทราบสาเหตุไม่สามารถจะสันนิษฐานได้ว่าเกิด จากสาเหตุอะไร ที่ทำให้
ปืนคอระเบิดในลำกล้อง

ในครั้งนี้ครูของเรา ได้สั่งเพื่อนของผู้เขียนดำน้ำตัวเปล่า 18 เมตร เกือบ 60 ฟุต บังเอิญเพื่อนของผู้เขียนดำเอาดินมาที่หัวแรมป์ เลือดออกหู mask จมูกหมดแรง เมื่อขึ้นมาบนเรือแต่ก็ฝึกจนสำเร็จ จะเห็นว่าดำตัวเปล่าใช้อากาศภายในตัวเอง ดำจะแทบไม่มีปัญหาแล้วดำขึ้น จะมีก็เล็กน้อยเท่านั้น

หลักสูตรการเรียนนี้ จะเน้นเรื่องว่ายน้ำ วิ่ง และ PT และอุปกรณ์การเรียนการฝึกอีกมากมายเช่น ประดาน้ำหนักและประดาน้ำเบาหน้าลิง และอื่นๆ อีกมากมาย การทำงานเหมือน Scuba ทุกประการและความอิสระต่างๆ กันประเภทงาน ต่างกันความคล่องตัว Scuba คล่องตัวกว่า แต่ประดาน้ำหนักและประดาน้ำเบา ถ้าอากาศจากถังพักเรือจากเบื้องบนเกิดขัดข้อง เกิดปัญหาแน่ต้องขึ้น จะมีพี่เลี้ยงคอยดำช่วยดูแลและถังพักอากาศสำรองต้องจ่ายให้สม่ำเสมอ การดำประดาน้ำหนักและประดาน้ำเบาสายอากาศจะเกะกะกว่า Scuba การแต่งตัวหรือแก้ไขข้อขัดข้องใต้น้ำที่ความลึก 8-10 เมตร ปิดอากาศแล้วให้ดำน้ำเปิดอากาศพร้อมแต่งตัวใต้น้ำและถ้าใครหาไม่เจอก็ต้องดำใหม่จนกว่าปฏิบัติได้ ครูฝึกประดาน้ำรุ่นเก่าๆ ของครูประดาน้ำ ครูจิตร ครูประจักษ์ ครูคำนวณ ครูมานะ โดยเฉพาะครูมานะ พึ่งเนตร ครูท่านนี้ ท่านผู้อ่านจะยังไม่เกิดหรือ ยังไร้เดียงสาอยู่ จะมีการกู้ซากเครื่องบินและนักบิน F-5 ตกในแม่น้ำเจ้าพระยาเสียชีวิต ในเวลาต่อมาเล็บมือและเล็บเท้าเขียวคล้ำดำ เหมือนถูกของเรื่องคุณไสยหรือมนต์ดำ น่าเสียดายที่ครูต้องจากไป จากนั้นไม่นานผู้เรียนไม่โดนเรียกบรรจุประดาน้ำสักที จึงไม่รอรีต่อด้วยหลักสูตรมนุษย์กบ สมัยนั้นเขาฮิตติดปากพูดกันเช่นนั้น จนมาทราบภายหลังว่าหลักสูตรนี้ชื่อว่าหลักสูตรนักทำลายใต้น้ำจู่โจม สมัยเมื่อ พ.จ.อ. ปลัด พงศ์สุวรรณที่ได้พลีชีพเพื่อชาติในแม่น้ำโขง เรือ ต.123 จมน้ำสดุดีในเหตุการณ์ครั้งนี้ ต้องใช้มนุษย์กบของเรานี้แหละดำกู้ซากเรือและศพได้สมความปรารถนา และเพราะชอบจริง ๆ หนังเรื่องเจมส์บอนด์ 007 ถ้ามีการดำน้ำด้วยขวดอากาศแบบดับเบิ้ลโฮส แบบสมัยย้อนยุค 20-30 ปี อีกประการหนึ่งผู้เขียนเองต้องการมาเรียนเกี่ยวกับเรื่องการดำน้ำนั้น เนื่องจากน้องสาวถัดจากผู้เขียน (ซึ่งเป็นคนที่พูดจาไพเราะมากๆ ผิดกับผู้เขียนราวฟ้ากับดิน) ได้เสียชีวิตจากการจมน้ำตอนอายุประมาณ 7-8 ขวบ ส่วนพี่ก็ทำหน้าที่จะต้องมาเรียนมนุษย์กบให้จบ อันนี้อีกเป็นประเด็นหนึ่งที่ต้องการมาเรียนรู้ไม่ยอมแพ้ต่อการจากไปของน้องสาว แปลกนะทำไมผู้เขียนถึงได้มีแต่เรื่องแบบนี้ เพราะเกี่ยวกับน้ำทั้งนั้น ขอให้ท่านผู้อ่านอย่าได้ประมาท ประสบการณ์เป็นครูที่ดีที่สุด

ในปัจจุบัน จากจำนวนนักเรียน นทต.ชั้นต้น รุ่น 11 ประมาณ 82 นาย สำเร็จฟันฝ่าอุปสรรค์ แสนสาหัสสากัน แต่ก็ไม่วายหนีเรื่องความตายไปไม่พ้น วิ่งต้อนรับน้องใหม่เพียงวันแรก เด็สมอเล่ย์วันแมน ก็คือ รุ่นพี่ จ.อ. บงกช ฉาบฉวย วิ่งตายร้อนจัดให้ออกซิจนไม่ทัน แต่หมอบอกว่าปอดไม่สมบูรณ์ เนื่องจากเคยสูบบุหรี่ หรือกัญชามาก่อน ก็เห็นตายต่อหน้าต่อตา พูดง่ายๆ หายใจไม่ทัน หรือไม่ทันได้หายใจ และอีกอย่างคือ ลืมหายใจเอาอากาศเข้าไป เท่านั้นยังไม่พอมาเจอกับคู่บัดดี้ของผู้เขียนเองจากการดำน้ำ 60 ฟุต / 20 เมตร หลังเกาะพระหน้าเกาะยอ ขอให้ผู้อ่าน อ่านและนำประสบการณ์ครั้งนี้ไปปะติดปะต่อ ประสบการณ์ให้เกิดประโยชน์ที่จะบรรยายต่อไป

วันนี้ภูมิอากาศมืดสลัวอย่างไร บอกไม่ถูก คลื่นลมรู้สึกจะไม่ค่อยสงบ น้ำในทะเลคลื่นลมแรง กระแสน้ำแรง จากการดำน้ำด้วยการ Buddy Breathing แลกเปลี่ยนการหายใจ โดย จ.อ. สุเทพ นกยูงแดง เป็นผู้แต่งขวดอากาศคู่ประกอบ
ติดตัวส่วนผู้เขียนลงตัวเปล่าที่ระดับความลึก 60 ฟุต ทันใดนั้นเอง ระยะทางประมาณ 34 ฟุต คาดคะเนเห็นจะได้ซึ่งก่อนคู่ผู้เขียนคู่ก่อนๆ มีเหตุการณ์ไม่สู้จะดี ทำให้นักเรียนผู้ปฏิบัติ เกิดความกลัวหรือจดจำภาพเราต้องเป็นแบบนี้ใช่ไหมซึ่งคู่ครูสมจิตร โบ๊แดง กับ จ่าเอกมงคล แป้นแย้ม ครูฝึกได้ถามทำไมถึงขึ้นมา ครูสมจิตร ตอบว่า จ่าเอกมงคล แย่ง Mouth piece Hooya! ครูก็ทำโทษซะแล้ว สั่งให้ไปดำใหม่

มาอีกคู่หนึ่ง ครูให้ฝึก Buddy Breathing และ การ Free Ascent ผสมกันในสองภารกิจ ทำให้นักเรียนไม่เคยสับสน ท่านผู้อ่านเชื่อไหม ทวารทั้งเก้าออกหมด จะเห็นว่าการหายใจก็ดี การเล่นของครูก็ดี การพร้อมของนักเรียนก็ดี ทั้งน้ำทะเล
ไม่ต้องพูดอันนี้ผู้อ่าน อ่านแล้ววิเคราะห์ถามว่ามันเกิดอะไรขึ้นนะ ผู้ปฏิบัติ ครูผู้สั่งและผู้ควบคุมจะต้องให้ความปลอดภัยแก่นักเรียนต่อเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นถึง 100% หรือถ้ามีการวางแผนที่ดีมันจะไม่เกิดปัญหาอย่างนี้ขึ้น หรือเกิดขึ้นก็น้อยที่สุด ต้องการเตรียมการว่า ถ้าเกิดการเล่นกันขึ้น อย่าลืมว่าผู้ปฏิบัติยังไม่รู้ ยังไม่เคยปฏิบัติจะต้องอธิบายและซักซ้อมการปฏิบัติให้เข้าใจ ไม่รีบเร่ง ไม่กลั่นแกล้ง หรือเล่นกับ นักเรียนจนเกินไปว่า นักเรียนพร้อมหรือไม่ขั้นตอนนี้ ผู้เขียนขอตัดวนเข้าเรื่อง
ผู้เขียนได้ดำลงพร้อมกับ Buddy ในระยะทางประมาณ 34 ฟุต ระหว่างที่มีสุเทพกับคู่ของผู้เขียน ซึ่งระยะทางและห้วงเวลานี้น้ำแรงและคลื่นลมจัด กระแสน้ำสามารถทำให้เส้นเชือกสั่นได้ ณ จุดนี้ ผู้เขียนก็เกือบได้ไปเมืองผี เนื่องจากพี่สุเทพขาดการส่งอากาศให้ผู้เขียนหายใจ เหลือโอกาสกินน้ำทะเลไปอีกหนึ่งประมาณ 30 วินาที แทบขาดใจ เดชะบุญที่ท่านได้ส่งอากาศมาให้ช่วงนี้ระบบการหายใจรวนแล้วเหนื่อยมากๆ เพราะส่งอากาศช้ามาก แทบตาย ฝืนใจ ตายเป็นตาย คิดว่าถ้าไม่ได้อากาศผมคงตายเป็นแน่แท้ เพราะปฏิญาณในใจ จะไม่ยอมขึ้นไปให้ครูทำโทษและให้เพื่อนเยาะเย้ย เพราะผ่านหลักสูตรประดาน้ำมาแล้ว การหายใจจากสองครั้ง เป็นสามครั้ง คือ หายใจเข้า หายใจออก หายใจเข้า และส่งอากาศ ให้ Buddy แต่พอมาถึงระยะ 58 ฟุต เห็นจะได้ มาอีกระลอกหนึ่ง พี่แกทำไมถึงส่งอากาศช้าเหลือเกิน มองเห็นครูวิหค พรหมมุนิล นอนอยู่ที่พื้นทะเล ส่วนครูทรงเดชดำไปดำมา ช่วงนี้น้ำไม่แรงนัก พอเห็นหน้า Buddy ได้ ซึ่งพี่ก็ไม่ส่งอากาศให้อีก สาเหตุไม่ส่งเพราะ Mouth piece หลุดจากปากเพราะหมดสติ อย่างนี้นี่เองล่ะ ถึงไม่ยอมส่งอากาศมาสักที่ จึงตัดสินใจนำ Buddy ขึ้นสู่ผิวน้ำ คือ Free Ascent มือคลำถูกท้อง น้ำเข้าเต็มท้อง และเข้า หน้ากาก ผสมเลือด ตาเหลือก ส่วนผู้เขียนเองรู้สึกแน่นหน้าอก อึดอัดมาก ช่วงนำขึ้นรีบขึ้นลืมหายใจออกและประจวบกับนำ Buddy ขึ้นสู่ผิวน้ำพร้อมหายใจออก ในใจคิดอยู่ว่าพี่จะรอดไหม งานนี้คงไม่รอดแน่ๆ คงจากไปอีกคน กว่าเรือจะวิ่งไปส่งที่
โรงพยาบาลอาภากร 30-40 นาที แต่พี่สุเทพแกขาดอากาศหายใจ

ถ้าพูดถึงว่าขาดอากาศและน้ำเข้าเต็มท้อง คิดว่าขั้นตอนการ Buddy Breathing ไม่สมบูรณ์และไม่ปฏิบัติตามขั้นตอนที่กล่าว ซึ่งในใจที่ติดอยู่ตอนนั้นนะนึกโมโห Buddy ทำไมไม่ส่งอากาศให้เราหายใจ ปล่อยให้เรากินน้ำทะเลไปอึกหนึ่ง แต่กลับกลายเป็น พี่สุเทพมาจากไปเสียก่อน แถมเข้าฝันแม่ตนเองว่าผู้เขียนไม่ยอมส่งให้อากาศให้หายใจ ตามคำสัตย์จริง ไม่ได้บิดเบือนหรือแกล้งผู้สูญเสียชีวิตแต่อย่างใด ทุกอย่างเป็นคำสัตย์จริงทุกประการ