กว่าจะเป็น : โลมา 07

 วันพฤหัสบดีที่  18  เมษายน  พ.ศ.2545

ตื่นแต่เช้าเพื่อไปที่สถาบันวิจัยจุฬาภรณ์ให้ทัน เจ็ดโมง ตื่นเต้นจัง จะต้องเจอกับอะไรบ้างนะ พอไปถึงก็มีเพื่อนๆ ทยอยมากันบ้างแล้ว แต่ละคนมีสัมภาระพะรุงพะรัง บางคนก็มีประเป๋าแค่ใบเดียว (ทำได้ไงเนี่ย) ที่ห้องประชุมพี่ๆทางสถาบันให้แต่ละคนกรอกข้อมูลส่วนตัวเพื่อทำประวัติ เสร็จแล้วประมาณ 8 โมง ก็ขนข้าวของขึ้นรถมีพี่ๆนักข่าวมาทำข่าวด้วย ก่อนขึ้นรถก็มาถ่ายรูปหมู่ก่อน ยังกะดาราฮอลีวูดเลยนะพวกเรานี่

รถที่นำเราไปยังจุดหมายเป็นรถปรับอากาศอย่างดี ทำให้รู้สึกว่าทางสถาบันให้การต้อนรับดีจริงๆ การเดินทางใช้เวลาประมาณ 3 ชม. พวกเราก็มาถึงท่าเทียบเรือแหลมเทียนเพื่อข้ามเรือไปยังเกาะพระ ที่นั่นมีเพื่อนๆ ซึ่งเป็นพี่ทหารเรือเจ้าถิ่นทั้งหลายส่วนหนึ่งไปรออยู่ล่วงหน้าแล้ว หลังจากที่ขนสัมภาระตัวเองไปเก็บยังห้องนอนแล้วพวกเราก็ไปทานข้าว และซักซ้อมพิธีเปิดท่ามกลางแสงแดดอันร้อนระอุ

ตอนนี้พอจะนึกภาพออกแล้วว่ากว่าจะถึงวันกลับ พวกเราจะคมเข้มขนาดไหน พิธีเปิดการฝึกผ่านไปด้วยดีแล้วครูก็ไห้พวกเราไปเปลี่ยนเป็นชุดกีฬา แล้วลงมาแถวเพื่อข้ามผากไปวิ่งขึ้นเขากรมหลวงฯ ตอนเราข้ามเรือเราก็ต้องร้อง Huya-Huya-Huya ตอนเรือออกจากเทียบและก็ตอนเรือเข้าเทียบ

ในการวิ่งครั้งนี้ ตอนแรกมีการแบ่งพวกเราออกเป็น 3 กลุ่ม กลุ่มแรกก็คือพวกหนุ่มๆทหารทั้งหมด ก็ต้องวิ่งไกลหน่อย กลุ่มสองก็พวกหนุ่มๆหัวใจสะออน (ซึ่งในที่สุดก็โดนยุบไปรวมกับพวกแรก) และกลุ่มสุดท้ายจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากสาวๆเท่านั้น จะได้วิ่งระยะทางสั้นกว่ากลุ่มอื่นๆ

ตอนแรกคิดว่าคงไม่มีปัญหาพวกเราฟิตร่างกายกันมาอย่างดี สบายอยู่แล้ว แต่พอเริ่มไปได้พักเดียว ขาอันทรงพลังก็ก้าวไม่ออกซะแล้ว สำหรับสาวๆบางคนที่ไม่ไหวจริงๆ ก็จะมีหนุ่มๆมาหิ้วปีก ลากกันไปถึงยอดเขา แทบตาย  ยัง...ยังไม่พอครูยังไม่ให้เราหยุดพัก สั่งให้เราเดินรอบศาลเพื่อเป็นการ warm down  แล้วต่อด้วยการร้องเพลงถวายเสด็จเตี่ย จำได้ว่ามีเพลงเดินหน้า กับเพลง ดอกประดู่ ซึ่งพวกเราส่วนใหญ่ร้องไม่เป็น ก็เลยไม่ได้ช่วยพวกพี่ ๆ ทหารเรือร้องเพลง

เสร็จแล้วครูให้พวกเราพักดื่มน้ำประมาณ 5 นาทีแล้วก็เริ่มเดินลงจากเขาเพราะเริ่มจะเย็นแล้ว สำหรับขาลงสบายมากพวกเรามาถึงข้างล่างโดยใช้เวลาไม่นานนัก แล้วขึ้นรถกลับไปท่าเรือกลับเกาะพระ หลังจากนั้นเราก็กินข้าวซึ่ง หัวหน้านักเรียนคือพี่ 01 จะสั่ง“ฟัง” ให้เรากอดฉาก แล้วพี่ 01 ก็จะไปขออนุญาตครูเวรปกครองเพื่อรับประทานอาหาร เมื่อได้รับอนุญาต จึงสั่งให้ปฏิญาณก่อนกินข้าวว่า “เรากินเพื่ออยู่ หวังต่อสู้เพื่การศึกษา” แล้วจึงสั่งเชิญรับประทาน กว่าจะได้กินข้าวทีทำไมมันยากเย็นขนาดนี้ พวกเราบางคนถึงกับท้ออยากกลับบ้าน บางคนก็เริ่ม count down วันกลับเลย 

หลังจากทานข้าวเราก็ต้องปฏิญาณอีกว่า “เราจะนำอาหารมื้อนี้ ไปต่อสู้ เพื่อให้เป็น นักดำน้ำเพื่อการอนุรักษ์” แล้วก็ไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดเข้าห้องเรียน ครูปกครองก็มาอบรมชี้แจงการปฏิบัติตัวในระหว่างหลักสูตร   วันนี้มีการปล่อยให้เราไปสภา ค่อยมีโอกาสทำความรู้จักกับเพื่อนๆหน่อย พอได้เวลาก็ต้องเข้าแถวสวดมนต์และตามด้วยการปฏิญาณ “ตายเสียดีกว่า ที่จะอยู่ที่นี่” อุ๊ย! ไม่ใช่ ต้องเป็น “ตายเสียดีกว่า ที่จะละทิ้งหน้าที่”  พอเข้านอนก็มีการจัดเข้าเวรยาม ง่วงจัง huya…

 วันศุกร์ที่  19  เมษายน  พ.ศ.2545

                6 โมงเช้า “ตื่น…ตื่นหมดคน”  ทุกคนก็ตาลีตาเหลือกล้างหน้าแปรงฟัน  ลงมารวมแถวที่ PT โดยการนำของครู สมพงษ์  ที่ท่าต่าง ๆ มากมาย  อาทิ  Full Jumping Jack, half jumping jack ,Tunk Twister, Push up จบด้วย back Flutter Kick ท่าโปรด  พอได้เหงื่อ  ทำเอาพวกเราเหนื่อยไปตาม ๆ กัน  หลังจากนั้นเราทานข้าว  กับข้าวอร่อยมาก (อร่อยกว่าวันแรกเป็นกอง)  แล้วจึงเข้าเรียน 

พอช่วงบ่าย ฝึกทบทวนท่าว่ายน้ำโดยครูชยานันท์  ครูให้ไปเตรียมอุปกรณ์ mask fin   และชูชีพ  มาใช้เป็นสมบัติส่วนตัว    มีการจับคู่  Buddy  โดยคนที่เลขตรงกันก็คู่กัน (คู่เวรคู่กรรม)  เริ่มด้วยการใช้ fin  ให้พวกเราลองใช้ fin บนบกทั้งคว่ำ และหงายตัว   เมื่อย..สุด ๆ  เจ็บท้องไปตาม ๆ กัน   พอลงน้ำจริงก็มีบางคนโดน fin กัด  สงสัยลืมกัด fin  ก่อนใช้   048 เอา fin แบบ Socket มาใช้  แต่ปรากฎว่าเตะไม่ไปเพราะแรงมีมากเกินไป

พอเสร็จจากเรียนก็รีบไปเบิก fin เหมือนเพื่อน ๆ มาใช้แต่โดยดี (ไม่น่าแบกมาเลย) ค่ำนี้เรียนเรื่องฟิสิกส์การดำน้ำ โดยครูบรรลุ เนื่องจากพวกเราเป็นคนฉลาดอยู่แล้ว ทุกอย่างก็เลยไม่มีปัญหา สำหรับวันที่สองนี้ พวกเราบางคนก็เริ่มจะมีฉายากันบ้าง เช่น หม่อม (048) น้าบอนด์ (007)  ฯลฯ เฮ้อ เพิ่งเช้าวันที่ ๒ เท่านั้นเอง รองเท้าผ้าใบของพวกเราบางคนชักจะเริ่มแย่แล้ว แล้วจะอยู่ได้ถึงวันสุดท้ายมั๊ยเนี่ย

คืนนี้เป็นคืนที่สองแล้ว พวกเราเริ่มคุ้นที่ บางคนก็เริ่มแสดงลีลาการนอนในแบบต่างๆ หนุ่มๆ บางคนก็ไปนอนที่ชอบๆ หมายถึงปลีกวิเวกจากคนอื่นน่ะ อย่าคิดมาก หนุ่มบางคน(024)ก็นอนละเมอ ทำเอาคนข้างๆเสียววาบเลย

วันเสาร์ที่  20  เมษายน  พ.ศ.2545

                วันนี้ว่ายน้ำตั้งแต่ 0630 มี fin, mask ชูชีพ ครูชยานันต์ ให้ว่ายจากแนวสะพานท่าเทียบเรือไปเนินซี บางคนเตะ fin ไม่ไป พยายามอยู่นานก็ยิ่งไม่ไปถึงไหน ทำให้ครูชยานันท์ทนไม่ไหว ฝึกอยู่ครึ่งชั่วโมงก็เลิกเพราะครูต้องไปธุระ แต่อบรมก็ไม่มีอะไรที่น่าจะเป็นห่วง

หลังจากนั้นพวกเราก็เอาอุปกรณ์ไปล้างตากที่ห้องอุปกรณ์เปียก แยกย้ายกันไปอาบน้ำ ตอนนี้เริ่มสนิทกันแล้ว จากแรก ๆ อาบน้ำกันทีก็เหนียมๆ จองห้องอาบน้ำ ก็เริ่มเป็นอาบน้ำรวมกันหมด เฮฮาปาร์ตี้มาก อาบน้ำไปมีเสียงเพลงเคล้าเสียงหัวเราะไปด้วย  เสร็จแล้วก็เข้าเรียนเรื่องฟิสิกส์การดำน้ำต่อจากเมื่อวาน แล้วต่อด้วยเรื่องการลดความกด ครูประยงค์จะมีลีลาไม่เหมือนใคร จะสอดแทรกมุขต่าง ๆ เวลาสอนด้วย ทำให้พวกเราหายง่วงได้ และสนุกกับการเรียนมาก

หลังจากนั้นเรียนกฎหมายเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม วิชานี้พวกเราสนุกมากเลยต้องแอบหลับสักหน่อย ตอนเย็นครูฝึกกับพวกเราไปวิ่ง แต่วันนี้เปลี่ยนเส้นทางใหม่ นำพวกเราวิ่งลงหาดทราบไปยังเนินชี 2 รอบครูทำท่าเหมือนไม่ยอมหยุด พวกเราก็ได้แต่ส่งสายตาวิงวอนครูให้หยุดวิ่งซะที เหมือนฟ้าจะเป็นใจ ครูบอกให้หยุด แลทำ PT บนหาดทราย  

ตอนกลางคืนเข้าเรียน วิชาการช่วยชีวิตคนตกน้ำ ครูชยานันท์ก็สาธิตท่าทางการช่วยคนตกน้ำแบบต่าง ๆ โดยมี 023 แสดงเป็นคนจมน้ำ ทำเอาเพื่อน ๆ และครูหวาดเสียวไปตามๆ กัน

วันนี้ รอง ผบ.โรงเรียน มาจัดการกับพวกหนุ่ม ๆ ที่ผมยาว โดยการเรียกออกมาตัดผม จ๊าบหล่อกลับไปทุกคน ตกดึกสาวๆ บางคนก็คุยมือถืออยู่ในห้องนอน กำลังเมาท์อยู่เพลินๆ ครูสมชาติ ซึ่งเข้าเวรเป็นครูปกครอง ย่องมาจากไหนไม่รู้ (โต๊ะจายหมดเลย) มาริบมือถือของสาวๆที่กำลังเมาท์อยู่ รวมทั้ง 049 ซึ่งไม่รู้อิโหน่อิเหน่ แต่กำลังหยิบมือถือขึ้นมาดูเวลาเฉยๆ ก็พลอยโดนหางเลขไปกับเค้าด้วย น่าสงสารจัง  Hu…ya

วันอาทิตย์ที่  21  เมษายน  พ.ศ.2545

เผลอแป๊บเดียวก็เข้าวันที่ 4 แล้ว พวกเราตื่นตีห้าครึ่งเหมือนเคย พอ 0600 ก็ลงไปรวมกันเพื่อออกกำลังกาย วันนี้ครูพาพวกเราวิ่งขึ้นเขาไปยังจุดชมวิวของเกาะพราะแล้วยังเป็นที่ตั้งฐานปืนต่อสู้อากาศยาน ของ สอ./รฝ. พอถึงบนยอดเขาพวกเราก็ดีใจกันมาก อากาศดี๊ ดี วิวก็สวยมาก แต่อย่าเพิ่งคิดว่าการฝึกในตอนเช้าจะจบเพียงเท่านี้ การฝึก PT ยังดำเนินต่อไปอีกประมาณ ๒๐ นาทีเห็นจะได้ ไม่โหดอย่างที่คิดหรอก แถมครูก็ยังมีเวลาให้พวกเราได้หายใจหายคอก่อนที่จะกลับลงเขาไป

ครูฝึกชี้ชวนให้ชมวิวทิวทัศน์ เกาะหมู เกาะจรเข้ เกาะยอ ท่าเรือแหลมเทียน และเรือจักรีนฤเบศน์ สักพักพอหอมปากหอมคอก็อนุญาตให้เดินลงอย่างสบาย แต่ด้วยความมีระเบียบของพวกเรา ซึ่งพร้อมกันเดินแถวคดเคี้ยว ครูฝึกทนความอัปยศไม่ไหว เลยจับสั่งสอนด้วยการให้เดินเป็ดลงเขา จะทรมานแค่ไหนลองคิดดูยิ่งขาดปวด ๆ อยู่ ครูต้องยอมสั่งพัก และหยุดปฏิบัติเนื่องจากหน้าอันใสซื่อของพวกเรา เมื่อมาถึงหน้าเสาธงเราพากันจัดแถวด้วยใจที่เปี่ยมไปด้วยความหวังที่จะทนข้าวเช้าอย่างไร้อุปสรรค และมันก็เป็นจริง

หลังจากนั้นก็เข้าห้องเรียน ครูปกครองอนุญาตให้พวกเราใช้เวลาส่วนตัว 20 นาที เพื่อจัดการกับตัวเอง และเตรียมอุปกรณ์มี Fin / ชูชีพ (ซึ่งต้องรักษาสุดชีวิต) / Mask

             หลังจากทานข้าว เวลาสนุกก็เริ่มขึ้น พวกเราขึ้นเรือข้ามฝั่งเพื่อไปยังหอฝึกดำน้ำ โดยการเดินทางจากเรือประมาณ 7 นาที ต่อรถประมาณ 20 นาที ก็มาถึงที่  อ้อ ! งานนี้ขอชื่นชมความเป็นสุภาพบุรุษของบรรดาหนุ่มๆ สำหรับการโชว์พละกำลังในการขนข้าวของส่วนรวมนะจ๊ะ เมื่อถึงที่หมายหลังจากทำความเคารพครูชยานันท์ เรียบร้อยก็แยกแถวเพื่อล้างตัว อุ๊ย ! ขอบอก..ใช้สถานที่เดียวกันจ๊ะ

                การฝึกครั้งนี้ดูจะไม่เป็นปัญหาสำหรับพวกเรา แต่…ฝันร้ายก็บรรเจิดขึ้นเมื่อเสียง “ลอยตัวแบบตั้ง และครูจะเริ่มจับเวลา  ส..า..ม..สิ..บ..น..า..ที”  5 นาทีแรกผ่านไปอย่างสวยงาม เมื่อเริ่มเข้านาทีที่ 10 พวกเราเริ่มแสดงลีลาต่าง ๆ เพื่อการเอาตัวรอดของแต่ละบุคคล ดิ้นรนกันสุดชีวิต ขางคนแอบตีโป่ง (047 ฯลฯ) บางคนเท้าแตะพื้นเป็นพัก ๆ (เมื่อครูเผลอ) บางคนเกาะขอบสระ ที่น่าเห็นใจคงจะเป็นพวกอยู่กลาง ๆ สระที่ต้องอาศัยความสามารถเฉพาะตัวกันไป

สุดท้ายพวกเราพ่ายแพ้ด้วยเวลา 18 นาที ถือว่าเป็นที่น่าพอใจสำหรับพวกเรามากแต่ไม่ใช่ของครูชยานันท์แน่นอน ผ่านไปสำหรับฝันร้าย สลดซะที่ไหน พอขึ้นรถเท่านั้นเมาท์กันกระจาย ในวิชานี้เราได้รับเสื้อ BC และ Regurator คนละชุด (สุดหรู) สำหรับสาว ๆ อย่างพวกเรา ถือว่า เรื่องนี้แปลกใหม่ อุปกรณ์อะไรกันนี่?  พวกเราก็นำอุปกรณ์เข้าห้องเรียนด้วยความภาคภูมิใจพักเที่ยง

                ช่วงเย็นขึ้นเรียน  ใช้เวลาแสนจะยาวนาน แต่ช่างเถอะ และสวดมนต์วันนี้ 049 นำสวด OK ผ่าน ทำได้น่าพอใจ

                พิเศษสำหรับวันนี้ เราได้มีโอกาสดู VDO เกี่ยวกับขึ้นตอนต่าง ๆ ในการจัดเตรียมอุปกรณ์ประมาณ 40 นาที “จ๋า” สะกดนิ่งทุกสายตา 048 เป็นอะไรไปแล้ว มาทราบอีกที 048 ล้มจากเก้าอี้ลงไปนอนอยู่กับพื้น เป็นเหตุการณ์ระทึกสำหรับทุกคนที่แท้หล่อนไม่สบาย และยาคงออกฤทธิ์ ผู้เห็นเหตุการณ์เล่าว่า (009) แอบหลับจนตกเก้าอีก และยังไม่ยอมตื่นอีก ทำเอาเพื่อน ๆ ตกใจต้องช่วยกันหาไปห้องพยาบาลสงสัยเป็นแผนแน่เลย

วันจันทร์ที่  22  เมษายน  พ.ศ.2545

                ตื่นเช้าเหมือนเคยวิ่ง 4 รอบ ทำ PT  30 นาที 0800 ขึ้นเรือข้ามฟากไปยังหอดำน้ำวันนี้เป็นการฝึกดำน้ำเพื่อความคุ้นเคย โดยแบ่งออกเป็น ชาย 2 กลุ่ม หญิง 1 กลุ่ม พวกสาวๆไปเป็นพี่เลี้ยงให้หนุ่มๆชุดแรกพึ่งประจักษ์วันนี้เองว่า ขวดอากาศแบบถังคู่หนักแค่ไหน

พอหนุ่มๆแต่งตัวเสร็จก็ไปลงสระเพื่อเริ่มดำ โดยมีการฝึก clear mask ,clear mouthpiece และทำ buddy breathing ส่วนสาวๆก็ขึ้นไปบนหอดำเพื่อฝึกการทำ CPR พอชุดแรกกับชุด 2 เสร็จก็สลับกัน สาวๆจะได้ลงเป็นชุดสุดท้าย โกลาหลเล็กน้อย พอเริ่มดำ ครูสุวิทย์บอกสาวๆ “นักเรียน อม mouthpiece” ครูประยงค์ก็รีบทักท้วงขึ้นมาทันทีว่าพูดอย่างนี้กับนักเรียนหญิง ไม่เหมาะสมเท่าไหร่ เท่านั้นแหละ ฮากันใหญ่(ไม่รู้ครูหรือนักเรียนคิดมากกันแน่) ครูสุวิทย์เลยตั้งสติใหม่ แล้วบอกว่า “นักเรียน on mouthpiece” โอเค...ผ่าน !!

ครูให้ดำรอบสระ 2 รอบตามคู่บัดดี้ เสร็จแล้วให้ดำเพิ่มอีก 1 รอบ ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี ตอนกลางคืนครูปล่อยให้ทำกิจกรรมกลุ่มแล้วจึงเข้านอน จากบ้านมาหลายวันอย่างนี้ ก็เป็นธรรมดาที่พวกเราจะคิดถึงบ้านบ้าง ซึ่งตรงกันข้ามกับบางคน (042) ที่คนที่บ้านมาให้เจอแทบทุกวัน (อิจฉา...อิจฉา)

วันอังคารที่  23  เมษายน  พ.ศ.2545

                         วันนี้วันอังคาร  เข้าสู่วันที่หกของการฝึก  ยังต้องตื่นเช้าเหมือนเดิม  ตื่นตีห้าครึ่ง  ตอนเช้าหกโมงเช้า  ว่ายน้ำไปกลับจากสะพานไปสันทราย  ฝึกการทรงตัว  ได้เวลาว่ายกลับมาขึ้นสันทราย (กว่า 1 กม.)  ช่วงสายแปดโมงถึงสิบโมงเรียนการช่วยชีวิตคนตกน้ำที่อ่าวหน้าเกาะบริเวณสันทราย  งานนี้ครูชยานันต์เท่ห์เป็นที่สุด…

                         จากนั้นเข้าห้องเรียนฟังการบรรยายเรื่องระบบนิเวศน์ชายฝั่งจาก  ดร.พิชัย  สมแจ้ง  ได้ความรู้และน่าสนใจมาก…จะทำยังไงกับดาวหนามมงกุฎดีนะเนี่ย…ตอนบ่ายไปสระ นสร. เรียนการแก้ไขข้อขัดข้องใต้น้ำ…ก่อนกินข้าวเย็นโดนเทศน์ชุดใหญ่จาก รอง ธัชพงษ์  แต่ไม่เป็นไร  พวกเราเข้าใจไม่มีอะไรติดใจ  ก่อนนอนโดนไล่ไปทำเวรกันทั้งชั้นตั้ง 2 รอบ  ครูฝึกดูนิ่ง ๆ  แต่คงได้รับคำสั่งจากรองมา  ถึงเล่นเราซะมันเลย…โดนให้ทำ  PT จนเหนื่อยอีกต่างหาก  เบ็ดเสร็จวันนี้ทั้งวันเราโดน  push up ไปเกือบ 120  ครั้ง  เมื่อยจะตายแล้ว

วันพุธที่  24  เมษายน  พ.ศ.2545

                         เข้าสู่วันที่เจ็ดของการฝึกแล้วดูทุก ๆ อย่างเริ่มเข้าที่เข้าทาง  ซึ่งต่อไปจะเป็นการดำน้ำตลอดเลย  หลังจากที่ช่วงก่อนหน้าพวกเราได้ฝึกพละกำลังกันมาเยอะ  รู้สึกตัวเองอึดขึ้น…ดี..ชอบ…วันนี้ตื่นเช้าเหมือนเดิม  เล่น  PT  รู้สึกว่าวิ่งได้สบายกว่าวันแรกเยอะเลย  ออกกำลังกายก็สบายดี  ไม่เหนื่อยมาก  กลางวันก็อยู่ที่สระว่ายน้ำ นสร. ทั้งวันเลย  เป็น  Drive  แรกที่ลงลึก (40 ฟุต) ดำในหอฝึกดำน้ำ (แห่งเดียวในภูมิภาค  50 ล้านบาท) รู้สึกตื่นเต้นนะ…และการทำ  Free Ascent  ครั้งแรกในชีวิตก็ผ่านไปด้วยดี 

                         วันนี้คนของสถาบัน ฯ  มาเยี่ยมก็ดูห่วงใยเอาใจใส่พวกเราดี มีขนมมาฝากด้วย  ตอนกลางคืนเป็นการแนะนำตัวต่อกัน  ได้รู้จักหลาย ๆ คนมากขึ้น…แต่ละคนมาจากทุกที่ทุกอาชีพก็ว่าได้  ดีจังได้รู้จักคนมากขึ้น  ดูชีวิตมีคุณค่า  มีอะไรทำมากขึ้น  มาที่นี่ได้อะไรมากกว่าที่คิด

วันพฤหัสบดีที่  25  เมษายน  พ.ศ.2545

                         วันที่แปดของการฝึก  ออกไปว่ายน้ำทะเลตั้งแต่หกโมงเช้า  นั่งเรือออกไปหน้าเกาะพระประมาณกลางอ่าว  ครูฝึกให้เป่าชูชีพแล้วตีขาฝึกการใช้ Fin มาขึ้นฝั่งที่สะพานท่าเทียบ  ตอนสาย ๆ ก็เริ่มฝึกดำ  Jack Stay ในเวลากลางวัน โดยครูประยงค์ เป็นผู้ควบคุม ดำความลึกสูงสุด 25 ฟุต ตอนแรกก็นึกว่าจะเสร็จเร็ว ไป ๆ มา ๆ ระยะทางไกลกว่าที่คิดไว้อีก (เกือบ 1 ไมล์) กว่าจะถึงใช้เวลานานพอสมควร แต่ก็ผ่านไปด้วยดี สำหรับ Drive 5 ของการฝึก…

                         วันนี้ผู้หญิงโดนให้ดำ 2 รอบ กว่าจะเสร็จเกือบบ่ายสองโมง ผู้ชายมาพักผ่อน (นาน) กันจนเบื่อ กว่าจะได้กินข้าวกลางวันก็บ่ายสาม แต่วันนี้ครูฝึกใจดี ให้กินข้าวตามสบาย เพราะ Late มากแล้ว  ตอนบ่ายเรื่องการผูกทุ่น ซึ่งเป็นภารกิจที่เราต้องไปทำที่อุทยานแห่งชาติหมู่เกาะสิมิลัน + สุรินทร์ ก็ได้รู้การทำงานของโครงการ ของสถาบันมากขึ้น ผูกทุ่นให้นักท่องเที่ยวได้ใช้ โดยที่ต้องออกค่าใช้จ่ายเองอีกต่างหาก ผู้ที่รับผิดชอบโดยตรงก็ทำเป็นไม่สนใจ แต่ไม่เป็นไร เราทำเพื่ออนุรักษ์มรดกของชาติ 

                         ตอนกลางคืนเป็นการดำน้ำ Jack Stay ในเวลากลางคืนครั้งแรก และอาจเป็นครั้งเดียวของเรา ดูเหมือนจะยุ่งยากกว่าตอนกลางวัน มองไม่ค่อยเห็นเลย รู้สึกว่าใช้เวลามากกว่าตอนกลางวันเยอะ เรามีปัญหาเรื่องปรับความดันที่หู ปรับได้ช้า แถมคืนนี้ Buddy ปรับหูยากเหมือนกัน ดึงเราจนงง นึกว่าจะขึ้น แต่พอปล่อยเชือกขึ้นมาถึงรู้ว่าแค่ปรับหูไม่ได้ พอดำลงไปอีกทีหาเชือกไม่เจอ…

                         ถึงตอนนี้เราเริ่มรู้ประโยชน์ของเข็มทิศ + เครื่องวัดความดันแล้วสิ ถ้ามีคงไม่ต้องโผล่ขึ้นมาก่อนเวลา แต่ครูก็ไม่ว่าอะไร…ดำต่อ  คืนนี้ตอนสรุปก็ทำให้เรารู้ว่า Buddy สำคัญ  เรากับ Buddy ต้องเป็นหนึ่งเดียวกัน

วันศุกร์ที่  26  เมษายน  พ.ศ.2545

                         เข้าสู่วันที่เก้าของการฝึก เช้านี้วิ่งพร้อมกับทำ PT ออกกำลังกาย นี้ก็ฝึกมาหลายวันแล้วยังจำชื่อท่า PT ได้ไม่ครบเลย…แย่จัง  ตอนสายครูสากลเข้ามาสอนในห้องเรียนเรื่องเกี่ยวกับการสำรวจตัวเรือใต้แนวน้ำ และการค้นหาใต้น้ำ (รู้ทีหลังจากครูชยานันต์ว่าเรื่องนี้ออกสอบเยอะสุด) เนื้อหาสบายมาก ไม่มีอะไรซับซ้อน ทบทวนนิดหน่อยก็จำได้แล้ว ครูก็พูดค่อนข้างเน้นในจุดต่าง ๆ ฟังดูก็รู้ว่าเน้นตรงไหนบ้าง (ข้อสอบทั้งน้า..น)

                         เรียนเสร็จ ครูชยานันต์ก็เข้ามาสรุปการดำฝึกการค้นหาใต้น้ำแบบวงกลม แบ่งนักเรียนเป็น 6 กลุ่ม โดยให้ 3 กลุ่มแรกที่จับฉลากได้ ฝึกการดำในช่วงเช้าก่อนทานมื้อเที่ยง การฝึกคราวนี้ก็เป็นการฝึกดำเพื่อความคุ้นเคย และฝึกการผูกเงื่อนใต้น้ำจริง ๆ หลังจากที่เมื่อวานเราได้เรียนและฝึกผูกบนบกมาแล้ว พอได้ลงไปจริง ๆ ดูเหมือนจะยุ่งยากกว่าที่คิด แต่ก็ผ่านไปด้วยดี ประสบผลสำเร็จในการค้นหาขวดเซเว่น – อัพ ทันเวลา

                         งานนี้เป็นการฝึกความสามัคคีภายในทีม และการปฏิบัติตามคำสั่งของหัวหน้าชุด แต่ละกลุ่มก็มีปัญหาแตกต่างกันไป กว่าจะเสร็จหมดทุกชุดก็ใกล้บ่ายสามโมงแล้ว ต้องรีบเข้าห้องเรียน ยังเก็บของไม่เสร็จเลย แต่ครูไล่ให้เข้าห้องเรียนก่อน ค่อยเก็บทีหลัง วันนี้ ครูสายสุนีย์  จักษุอินทร์ จากกรมควบคุมมลพิษ มาเป็นวิทยากรบรรยายเกี่ยวกับมลพิษและมลภาวะทางน้ำ ได้ความรู้เยอะเลย โดยเฉพาะปัญหาสภาวะที่มีผลต่อปะการัง ซึ่งพวกเราต้องร่วมกันอนุรักษ์ รวมถึงทรัพยากรทางธรรมชาติอื่น ๆ ด้วย

                         กลางคืนมีการทบทวนความรู้ก่อนการสอบ ครูบรรลุ  แล้วก็ครูประยงค์ เข้ามาทบทวนให้ ดูเหมือนจะเน้นข้อสอบให้เยอะเลย ใครที่จำได้แทบไม่ต้องไปอ่านหนังสือทวนเลย

วันเสาร์ที่  27  เมษายน  พ.ศ.2545

                         10 วันผ่านพ้นไปแล้ว ทุกคนเริ่มชินกับระเบียบวินัยอันเข้มข้นของที่นี่ รับรู้และเข้าใจดี ดูเหมือนปัญหาต่าง ๆ จะน้อยลง เปลี่ยนเป็นความเข้าใจ บางอย่างแม้ไม่ต้องอธิบายพวกเราก็เข้าใจ…ตอนเช้าตื่นเร็วกว่าเดิมอีก ตีห้ายี่สิบ ต้องช่วยกันเตรียมอุปกรณ์ดำน้ำ เพื่อการฝึกดำน้ำความลึก 30 ฟุต

                         เช้าวันนี้วิ่งกันเล็กน้อย จากนั้นก็ไปทำ PT ต่อพอได้ยืดเส้นยืดสาย และได้เหนื่อยกันพอสมควร…ทานข้าวเช้าเสร็จ (ไข่ต้มอาหารประจำ) ก็รอครูฝึก รอเรือ แต่ก็ไม่ค่อยวุ่นวายเพราะขนของไปรอที่ท่าเทียบเรือแล้ว วันนี้ต้องรีบเพราะตอนบ่ายมีรุ่นพี่มารับน้อง …การฝึกก็เป็นการดำรอบท่าเรือเก็บถังน้ำมัน  ไปเป็นชุดเหมือนเดิม ชุดละ 3 คู่ โดดลงจากความสูงเกือบสามเมตร สนุกดี..ชอบ 

                         พอดำลงไป ก็เจอปะการังอ่อนด้วย น่ารัก สวยดี แต่มีตัวอะไรไม่รู้ เล็ก ๆ เหมือนหนอนเต็มไปหมด (ดูคลายปลิงทะเลชนิดหนึ่ง) แถมมีหอยเม่นตามเสาคอนกรีตด้วย ต้องคอยระวังหนาม…แต่ก็ดีถือซะว่าเป็นการผจญภัยไปในตัว..สนุก 

                         หลังดำน้ำเสร็จก็ไปช่วยกันทำความสะอาดเนินหาดทราย ขยะเยอะกว่าที่คิด แต่ช่วยกันทำ แป๊บเดียวก็เสร็จ ตอนบ่ายก็มีการรับน้องกัน  พี่ ๆ มากันเยอะเลย จากหลาย ๆ รุ่น เล่นพอสนุกสนาน แต่งานนี้ถือว่าพี่หมอ (06) ของเราแจ้งเกิดเต็มตัว ว่ายน้ำได้มาราธอนจริง ๆ ติดตาติดใจคนดูทุกคน..ทำได้ไงเนี่ย  กลางคืนก็มีงานเลี้ยงกันต่อ  อาหารก็พอใช้ได้  การแสดงดูจะจืดชืดไปหน่อย  แต่ไม่เป็นไรเป็นการพักผ่อน ก็เพลิดเพลินดี งานเลิกเร็ว สามทุ่มเอง ต้องเก็บของ เพราะเที่ยงคืนจะมีพิธีปิดสัปดาห์นรกของนักเรียนชั้นต้น

                         คืนนี้เข้านอนสี่ทุ่มครึ่ง แต่บางคนยังฟิตจัด อ่านหนังสือเตรียมสอบพรุ่งนี้ต่อ…อะไรจะขนาดนั้น

วันอาทิตย์ที่  28  เมษายน  พ.ศ.2545

                         วันนี้ตื่นเช้ามาด้วยความสับสนวุ่นวายว่า ต้องออกไปว่ายน้ำ หรือว่าอ่านหนังสือเตรียมสอบ ทุกคนพร้อมใจกันเตรียมสอบ แต่สุดท้ายก็ต้องเปลี่ยนชุดออกไปว่ายน้ำ ครูชยานันต์พาออกไปว่ายน้ำเหมือนเดิม ว่ายจากสะพานท่าเทียบเรือ ไปเกือบถึงถังเก็บน้ำมัน ไปเป็นคู่ Buddy ระยะทางประมาณ 600 เมตร ไป – กลับ 1200 เมตร แต่มี Fin ช่วย สบายกว่าตัวเปล่าเยอะเลย วันนี้เป็นการฝึกว่ายน้ำวันสุดท้ายแล้ว จริง ๆ อยากว่ายน้ำมากกว่าน้ำนะ 

                         แปดโมงเช้าเริ่มสอบ ดูทุกคนตื่นเต้น ข้อสอบส่วนใหญ่ก็ตรงกับที่ครูแต่ละท่านเน้นมา  ถ้าได้ทบทวนซักหน่อย  คงทำด้วยความมั่นใจมากกว่านี้  เสร็จแล้วก็เปลี่ยนชุดเพื่อไปทัศนศึกษา นั่งรถชมเรือรบที่ท่าเรือแหลมเทียน  ชมสถานเพาะเลี้ยงเต่าทะเลที่แสนจะน่ารัก ที่ สอ./รฝ. พักกินข้าวเที่ยงที่นี่ (งานนี้ขอบอก ไก่ย่าง + ตำผลไม้อร่อยมาก)

                         เสร็จแล้วไปเยี่ยมชม เรือหลวงจักรีนฤเบศร ปิดท้ายกันที่หาดเตยงามใน นย. แต่งานนี้ไม่มีใครเล่นน้ำเลย ของีบหลับที่สนามหญ้ากันเป็นแถว ได้เวลาต้องกลับเกาะดอกท้อแล้ว..เร็วจังเลยเวลา..กลับมาก็ช่วยกันขนหินลงเรือเพื่อนำไปสร้างกำแพงเมืองจีน…อ้อไม่ใช่ กำแพงกั้นน้ำทะเลริมเกาะพระ…พอได้เหงื่อ 

                         ตกกลางคืนครูก็เข้ามาบรรยายเตรียมการดำน้ำลึก 60 ฟุต ในวันรุ่งขึ้นที่ด้านใต้ของเกาะเตาหม้อ  เสร็จแล้วสวดมนต์แยกย้ายเข้านอน

วันจันทร์ที่  29  เมษายน  พ.ศ.2545

                         เช้านี้ตื่นกันตั้งแต่ตีห้ายี่สิบ ช่วยกันเตรียมขวดอากาศจำนวนมาก แถมต้องรีบทานข้าวด้วย วันนี้ เรือหลวงเภตรามาช่วยบรรทุกของ และเป็นฐานสำหรับการดำน้ำ  บนเรือครูชยานันต์ก็บรรยายสรุปให้ฟังอีกรอบ เวลาดำลงก็ตามชุดเหมือนเดิม ไปทีละชุดพร้อม Buddy วันนี้น้ำแรงและขุ่นมาก ๆ มองอะไรไม่ค่อยเห็นเลย แทบจะไม่แตกต่างจากหน้าเกาะพระ  ตรงพื้นก็ไม่มีอะไรเลย ครูบอกว่าแนวปะการังอยู่ใกล้กว่านี้แต่เรือเข้าใกล้กว่านี้ไม่ได้…อดดูเลย  การดำ Drive นี้ 

                         ดูเหมือนเร็วจัง  แป๊บเดียว  แป๊บเดียวจริง ๆ แต่ต้องหยุดลดความกดที่ 10 ฟุต 1 นาที ทุกคนทำได้ลุล่วงดี แต่บางคนมีปัญหาปรับความดันที่หูไม่ได้ ช้ากว่าเพื่อน แต่ไม่มีใครทำไม่ได้…ทุกคนผ่าน  ดำเสร็จแล้วครูชนานันต์คงกลัวเราว่างเกิน สั่งให้ว่ายน้ำรอบเรือคนละ 2 รอบ งานนี้เหนื่อยน่าดู โดยเฉพาะช่วงแรกที่จะเป็นช่วงต้านกระแสน้ำ ต้องคอยช่วย คอยลาก Buddy ไปด้วย แต่ยังไหวสบายมาก…

                         ตอนนั่งเรือกลับครูก็มาสรุปหลังดำ และแนะนำข้อผิดพลาดให้แก้ไข  กลางคืนครูประยงค์ก็เข้ามาบรรยายการดำ Drive สุดท้ายพรุ่งนี้ บริเวณใกล้เกาะจวง ชมเรือจมสุทธาทิพย์  เสร็จการบรรยายซึ่งค่อนข้างยาวนานหลายขั้นตอน ก็สวดมนต์ และแยกย้ายเข้านอน

วันอังคารที่  30  เมษายน  พ.ศ.2545

                         เช้านี้ต้องเตรียมอุปกรณ์การฝึกเหมือนเดิม ทำให้ต้องตื่นเช้ากว่าเดิมอีกอีกแล้ว เตรียมทุกอย่างให้พร้อมก่อนเจ็ดโมงเช้า  เสร็จแล้วทานข้าว  การเตรียมทุกอย่างพร้อมสำหรับ  Drive สุดท้ายของการฝึกหลักสูตร เรือมารับช้านิดหน่อย ครูฝึกที่ขึ้นไปกับเรือมีไม่กี่คน เพราะจะมีเรือ Sea Fox ตามมาอีกลำ การเดินทางค่อนข้างช้า เรือวิ่งได้ไม่กี่น๊อต ระหว่างทาง ครูประยงค์ก็สรุปการดำแบบสั้น ๆ อีกรอบ…ดูทุกคนเข้าใจดี แกลมด้วยความตื่นเต้นกับการดำระดับความลึก 90 ฟุต ครั้งแรก…

                         พอไปถึง เปิดหัวเรือออก  ตรงบริเวณที่มีเรือจม ผิวน้ำจะไม่เป็นคลื่นเหมือนปกติ ดูออกว่าอะไรอยู่ใต้น้ำ เรือ Sea Fox ตามมา ครูฝึกมากันเพียบ เรียกได้ว่าครบทีม รอง ธัชพงษ์ ก็มา งานนี้มาร่วมดำกับพวกเราด้วย ทุกอย่างกว่าจะเรียบร้อย ครูฝึกกว่าจะเตรียมตัวใต้น้ำเสร็จ หลายชั่วโมงทีเดียว…กว่าจะพร้อมดำก็ใกล้เที่ยงแล้ว  การดำ Drive นี้ ก็ดำเป็นชุดเหมือนเดิม ชุดละ 6 คน แต่ละคนสุดฟิต ไม่มีอะไรน่าห่วง  การลงน้ำเรียบร้อย  การดำลงไม่มีปัญหา แต่กระแสน้ำค่อนข้างแรง ทุกคนไม่มีปัญหา ลงได้หมด ลงไปเจอเงาดำ ๆ นึกว่าเหว

                         พอไปถึง อ้าว ! ท้องเรือนี่หว่า…ไต่ตามเชือกไปถึงป้าย ครูก็บอกให้หยุดพร้อมกับชูป้ายให้ดู  “ยินดีต้อนรับสู่เรือสุทธาทิพย์ นี่คือความสำเร็จของท่าน” ครูยื่นมือมาจับแสดงความยินดีกับพวกเราทุกคน พวกเราต่างยินดี จับมือกันด้วยความสนุกสนาน…จริง ๆ  จากนั้นตามเชือกต่อไป เจอบอร์ดให้ทุกคนลงชื่อ  ว้าว!..บรรยากาศสุดยอด…ได้ลงชื่อใต้น้ำเป็นครั้งแรก…

                         เสร็จแล้วครูให้สัญญาณดำขึ้น  ทุกคนขึ้น แต่ต้องระวังหน่อยเพราะกระแสน้ำแรงมาก การขึ้นเรียบร้อยดี  ไปฝึกหยุดลดความกดที่ 10 ฟุต 3 นาที จากนั้นก็ขึ้นสู่ผิวน้ำ ภาระกิจสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี ทุกคน OK   กลับเกาะ…

                         ระหว่างทางรับประทานอาหารฉลองในความสำเร็จของพวกเราทุกคนดูสนุกสนานเฮฮา  กลับมาถึงเกาะเก็บของเก็บอุปกรณ์  ตอนเย็นมีการฝึกการดำรงชีพในทะเล ไม่มีอะไรมาก ดูแล้วเป็นการปล่อยให้พวกเราสันทนาการกันเองมากกว่า

                         แต่งานนี้ได้กินหอยนางรมสด ๆ กันนะ ทุบเองกับมือ กินกับยอดกระถินริมหาด รสชาดหวานดี พอใกล้มืดครูก็เรียกรวมให้กลับที่พักได้ พร้อมกับมีปูเผาเป็นของขวัญให้พวกเรามาทานในมื้อเย็นด้วย…อร่อยปากเลยเรา

วันพุธที่  1  พฤษภาคม  พ.ศ.2545

                         ตื่นตั้งแต่ตีห้าแหน่ะ  ต้องรีบเพื่อไปวิ่งขึ้นเขา นมัสการกรมหลวงชุมพร ฯ ก่อนเดินทางกลับ  แทนที่ฝึกมาหลายวันจะไม่เหนื่อย แต่ที่ไหนได้ ยังเหนื่อยอยู่ดี หลายคนดูอ่อนแรง แต่ทุกคนก็ขึ้นไปได้สำเร็จ…ข้างบนทำ PT ต่อ…

                         ครูฝึกก็กล่าวแสดงความยินดีพร้อมกับกล่าวขอโทษตลอดช่วงที่ผ่านมาที่อาจทำให้ไม่พอใจ…ไม่เป็นไรทุกคนเข้าใจดี  กลับลงมาร่วมพิธีปิดตอน  1000  รับใบประกาศ ทุกคนดูสดใส ดีใจที่จบหลักสูตรแต่รู้สึกเศร้าที่ต้องจากที่นี่ไป…

                         ตอนบ่ายกินเลี้ยงฉลองก่อนกลับ นักเรียนดำน้ำเพื่อการอนุรักษ์ รุ่นที่ 7  พร้อมกับรับโอวาทจาก ผบ.นสร. เสร็จแล้วขึ้นเรือข้ามฟาก  ขึ้นรถเดินทางกลับบ้าน…มองหันหลังกลับไป ต่อไป คงจะคิดถึงที่นี่…คิดถึงเพื่อน ๆ …คิดถึงครูฝึกทุกคน…คิดถึงโรงอาหาร…คิดถึงทุก ๆ อย่างที่เป็นที่นี่…ที่ทำให้พวกเรามีวันคืนดี ๆ …ขอบคุณที่ให้พวกเรา…ขอบคุณที่ลงโทษ บังคับพวกเรา…ขอบคุณจริง ๆ huya huya huya!!!

เดินทางถึงที่หมายโดยสวัสดิภาพ